Het Federaal Migratiecentrum en het Centre de recherche en démographie et société (DEMO) van de Université catholique de Louvain (UCL) maakten samen de demografische balans op van 50 jaar Marokkaanse migratie in België. Quentin Schoonvaere (UCL) doet dat op basis van informatie over het aantal inwoners, de migratiestromen, de geboorte- en sterftecijfers en de gezinssamenstelling.

In de 20ste eeuw kwamen vooral migranten naar België uit Frankrijk en Nederland en uit Zuid-Europa. Daarnaast bepaalden drie grote herkomstlanden mee de naoorlogse migratiegeschiedenis: Marokko, Turkije en de Democratische Republiek Congo. De migratiestromen uit die landen kwamen alle drie begin jaren 1960 op gang. Geleidelijk aan ontstonden populaties met eigen demografische kenmerken.

Deze studie geeft een beeld van de demografische realiteit van de Marokkaanse migrantenpopulatie. De onderzoekers analyseerden achtereenvolgens informatie over het aantal Marokkaanse migranten (stocks), de migratiestromen, de natuurlijke bewegingen (geboortes en overlijdens) en de samenstelling van gezinnen van Marokkaanse herkomst. Schattingen leren dat de populatie van Marokkaanse herkomst in iets meer dan twintig jaar meer dan verdubbelde. In 2012 bedroeg ze 429.580 personen. Vandaar het belang om de demografische evolutie van deze populatie sinds haar aanwezigheid in België te identificeren en te begrijpen.

Na de Congolese migrantenpopulatie (2010) en de Turkse (2013) is deze studie de laatste in een reeks over de drie voornaamste niet-Europese populaties in België.